De term duurzaam wordt te pas en te onpas gebruikt, maar wat dacht je van deze viool?

Deze viool werd rond 1830 gebouwd met een vlakke hals. eind 19e eeuw werd hij verhalsd. Dat wil zeggen dat er een nieuwe hals werd aangezet. De oude hals werd er uit gehaald en de stemschroevenkast en de krul werden van de oude hals gehaald en weer aan de nieuwe hals gelijmd. De nieuwe hals was iets steiler zodat er met een hogere kam en dus meer snaardruk gespeeld kon worden.

In het achterblad is een nieuw stuk gezet

De zijkant is gerepareerd door aan de binnenkant een laagje hout en op een andere plaats een soort canvas in te lijmen.

Het bovenblad kreeg ik in stukken aan. De lichte houten lijmstrookjes zijn van nu. De andere zijn van eerdere reparaties.

Het mooie aan een viool is dat deze is gelijmd met beenderlijm. Dat kun je weer loshalen. Op die manier kun je b.v. het bovenblad er afhalen, don’t try this at home 😉 en op die manier kan bijna alles worden gerepareerd. Hoeveel eigenaren deze viool heeft gehad, kunnen we alleen naar gissen. Maar dat hij al veel heeft meegemaakt lijkt wel zeker. En nu een kleine twee eeuwen na de bouw klinkt hij nog geweldig. Als dat niet duurzaam is……..